ALTINCI KOĞUŞ- ANTON ÇEHOV

Bir kitapla daha beraberiz. Anton Çehov'un Altıncı Koğuş isimli kısa öyküsü. Kitap 68 sayfacık. Bir çırpıda bitebilecek türden. Konusuna gelince.. Aslında bu kitabın belli bir konusu yok. Hikayedeki Rusya'da bulunan bir hastahanesinde akıl hastalarının kaldığı bir koğuş bulunmaktadır. Hastahanenin doktoru Andrey Yefimıç bu koğuşa pek uğramaz. Hastalarla ilgili işleri daha çok hastahanenin diğer görevlilerine bırakır. Altıncı Koğuş'ta İvan Dmitriç isimli bir hasta kalmaktadır. İvan aslında klasik bir akıl hastasından ziyade kendi kendini delirtmiş bir adamdır. Yani kısaca "akıllı deli" bir adamdır. Doktor Andrey bir gün bu koğuşa gelir ve İvan ile kısa bir sohbete başlar ve İvan'ın aslında çok kültürlü ve akıllı bir adam olduğunu fark eder. İkilinin sohbetleri çoğalır ve uzar. İvan, doktorla görüşmelerinde adeta doktorun gözünü açar. Doktor artık hayatı genel olarak sorgulamaya başlamıştır. Bir süre sonra toplum İvan ile olan sohbetlerinden dolayı doktoru "deli" olarak algılamaya başlar. Halbuki İvan ile Doktor Andrey'in sohbetleri kültürlü insanların her zaman yapabilecekleri felsefi sohbetlerdir. Ancak toplum bunu algılayamaz veya anlayamaz. En sonunda doktor yediği "deli" yaftasıyla İvan'ın yanına yani Altıncı Koğuş'a girer. Doktor artık kapının öbür tarafındadır. 

Kitap dili ve anlattıklarıyla sizi sıkmayacak türden güzel ve okunması gereken bir kitap. Tavsiye ederim. İyi okumalar.

Diğer roman incelemelerim için tıklayın

Kitaptan alıntılar;

"Mesela, bir köylünün karısını dövdüğünü görüyorsunuz. Neden araya giresiniz ki? Bırakın dövsün, er ya da geç ikisi de ölecek."

"Bir bilgin ya da sadece düşünen, kafası çalışan bir kimse, diğerlerinden tam da acıyı küçümsemesiyle ayrılır. Bu kişi her zaman halinden memnundur ve hiçbir şeye şaşırmaz."

"Sıradan bir insan iyiyi ya da kötüyü dışarıdan, yani bir atlı arabadan ya da bir çalışma odasından bekler. Düşünen bir insan ise kendinde bulur."

"Hapishaneler ve tımarhaneler var olduğu sürece içinde birilerinin oturması gerekir."

"Yalnızca ölüm karşısında saygıdan çok korku duyan bir korkak, bedeninin zamanla bir otun, taşın ya da kurbağanın içinde yaşayacak olmasıyla teselli olabilir."

"Her türlü zorbalığın toplum tarafından makul ve yerinde bir gereklilik olarak karşılandığı, beraat kararı gibi her türlü merhamet göstergesinin toplumda tatminsizlik ve intikam duyguları uyandırdığı bir dünyada adaleti düşünmek gülünç değil mi?"

"Günümüz yargı süreçlerinde adli hatalar kolaylıkla yapılabilmektedir. Resmi görevleri ya da işleri itibariyle başkalarının acılarıyla ilgilenmek zorunda olan hakimler, polisler ve doktorlar zaman içerisinde bu duruma alıştıkları ve bir o kadar hissizleştikeri için çok isteseler de muhataplarına resmiyet sınırlarının dışında davranamazlar."